Goodbye New Zealand, welcome 2013!

1 januari 2013 - Ryde, Australië

De laatste dagen als Kiwi waren er met gemengde gevoelens, enerzijds was ik blij om terug richting Sydney te gaan en daar de feestdagen door te brengen, anderzijds heb ik zo’n geweldige tijd beleefd in Nieuw-Zeeland, dat het pijn deed om te vertrekken. Naast de prachtige natuur en alle outdoor activiteiten die ik daar gedaan had, viel het afscheid van de medereizigers ook niet mee. Zo lieten Josip, Felix en ik, Craig achter in Wellington op 15 december en zag ik Josip en Felix het laatst op 18 december in Auckland. Een maand eerder had ik namelijk al een hostel geboekt buiten de stad en dus leek het me beter om daar ook gewoon naartoe te gaan, zo had ik ook even de tijd om een beetje na te denken over wat geweest was en wat nog moest komen.

Op 20 december stapte ik op het vliegtuig voor een vlucht van goed drie en een half uur richting Sydney. Bij de douane nog even problemen gehad omdat ik m’n zonnecrème uit m’n rugzak was vergeten te halen, “chuck it away then” zei ik en zand erover. Tijdens de vlucht moet je dan ook altijd een soort aanmeldingsformulier invullen voor de douane van het land waar je naartoe reist, m’n buur was zo vriendelijk me zijn pen te lenen en wat volgde was een plezant gesprek dat praktisch de hele vlucht duurde. Michael heette hij, een grote mens (hij zat ook bij de nooduitgang voor extra beenruimte) van een eind in de 50 en bovenal een enorm vriendelijke kerel. Bleek dat hij in het verleden internationaal scheidsrechter was geweest voor het waterpolo en dat hij op de Olympische Spelen van Sydney, Athene en Peking gefloten had. Omdat het waterpolo in de vooral Oost-Europese landen populair is, had hij dan ook al heel wat afgereisd in z’n leven. De rode wijn vloeide rijkelijk en voor ik het wist kwamen de stewardessen melden dat de landing werd ingezet.

Terug Australische grond onder m’n voeten, zij het moeizaam want dankzij de hoeveelheid wijn had ik toch wel moeite om juiste balans te vinden! Michael nog wat raad gegeven wat te kopen voor z’n vrouw, naast scheidsrechter was die man ook een geslaagd industrieel en dus keek hij niet op enkele honderden dollars :) We gaven een handdruk en wensten mekaar alvast fijne feesten, voor mij was het nu zaak om een beetje de juiste weg te vinden richting North Ryde, richting Tine en de familie Dunlop. Enkele treinen later kwam ik aan op de halte Macquarie University waar Tine al in de auto zat te wachten, fijn om nog eens iemand bekend terug te zien want dat was toch ook alweer enkele maanden geleden.

Het verblijf bij de Dunlops dan, leuk om James, Jennifer en de kinderen nog eens terug te zien, het avondeten: hamburgers! In de dagen daarna met Tine ook eens Manly en de Blue Mountains bezocht, daarbij hadden we ook nog afgesproken met een oude bekende. De Amerikaanse Joanna waarmee ik in Nieuw-Zeeland de schommel had gedaan zat ook in Sydney en dus kwam ze maar gewoon mee. Op Kerstavond hadden we het idee om nog met een aantal ex-reisgenoten iets te gaan doen, toeval wou dat een groot aantal van hen in Sydney zat voor de feestdagen. Zo bracht ik m’n regenachtige Kerstavond door onder een trap aan het Opera House, best speciaal moet ik zeggen! Kerstdag zelf begon al rond half 7 ’s morgens, de kinderen hier konden al helemaal niet meer wachten om hun cadeautjes te openen (beetje vergelijkbaar met de Sinterklaastoestanden van toen wij allemaal nog kinderen waren), met kleine ogen kon ik zien hoe blij Alexander, Harrison en Eliza waren met hun cadeaus. Jennifer en James hadden zelfs enkele dingen voor mij gekocht, waaronder enkele typische Aussie etenswaren, hopelijk kan ik ze lang genoeg bij me houden tijdens het reizen zelf :) Daarnaast nog een voetbalshort van de Socceroos + t-shirt, Aussie slippers, … Eigenlijk allemaal dingen die ik niet verwacht had en waarvoor ik ze dan ook ongelooflijk dankbaar ben, iets wat ik ze ook heb duidelijk gemaakt. Later op de dag volgden dan twee verschillende kerstmaaltijden, ’s middags gingen we bij een zus van Jennifer langs. Heel de familie was daar en werkelijk iedereen kreeg of gaf cadeautjes, zelfs ik werd er mee in betrokken, niet te doen. ’s Avonds gingen we dan ook nog eten bij een zus van James, wederom erg goed gegeten, enorm vriendelijke mensen en een fijne tijd gehad. Op de tweede Kerstdag (Boxing day) bekomt iedereen een beetje van al het eten de dag ervoor, ’s avonds gingen we dan nog bij een andere zus van Jennifer langs voor een ‘bescheiden’ kerstfeestje; barbecue, cricket, bier, pingpong en op het einde zelfs nog rum, zorgde ervoor dat Tine, Jennifer en ik zo goed als laatsten vertrokken daar, vrolijke tijden!

Na Kerstmis was het hoog tijd om enkele rustdagen in te lassen, samen met Tine ben ik wel nog even gaan wandelen in Manly, maar James had ook tickets gezorgd voor ons om naar het cricket te gaan kijken. Sydney Thunder moest spelen tegen Brisbane in het ANZ Stadium, het vroegere Olympisch Stadion voor de spelen van 2000! Een stadion waar alleen al 84000 toeschouwers plaats kunnen nemen, ten tijde van de Spelen was het zelfs goed voor 115000 zitjes dankzij een extra ring bovenop de stalen constructie. De wedstrijd zelf duurde 3u, misschien een beetje lang zou je zeggen maar dankzij de uitleg van James konden Tine en ik vrij goed volgen en ik moet zeggen, eigenlijk is het best nog wel interessant. Ik zei ook tegen James dat het me heel plezant leek om het zelf te spelen, waarop hij voorstelde om me eens te laten plaatsnemen in de ‘shooting range’, een soort van trainingskooi waar je met je bat de bal moet proberen te raken. Blijkbaar had de jongste van het gezin een tijdje terug zo’n bal recht in de edele delen gekregen, volgens James ging Harrison dan ook erg snel tegen de grond. Het niet dragen van z’n beschermende cup zal er ook wel voor iets hebben tussen gezeten … dus als ik het doe, ga ik toch een beetje opletten, ‘k ga ze nog nodig hebben :)

Gisteren was het de laatste dag van 2012 en één van de bekendere vuurwerken in de wereld is dat van de Harbour Bridge in Sydney. Rond 2u ’s middags vertrokken Tine en ik met een voorraad drank en eten richting een park met uitzicht op de brug, ’t was daar toen al redelijk druk. We hadden afgesproken met Tom en Ilse, beiden uit Overpelt en geen onbekenden voor Tine, nu ook niet meer voor mij. Samen met een groep couchsurfers hebben we het daar gezellig gehad; goed gegeten en gedronken, volleybal gespeeld, mensen leren kennen … en dat allemaal onder een stralende zon bij 30 graden! Tegen 12u begon iedereen een goede plaats te zoeken en dan kon het spektakel beginnen, de lichten in de omgeving werden gedoofd en gedurende zo’n 15 minuten waren alle ogen gericht op hetzelfde schouwspel. Tijdens het vuurwerk vroeg een Engels meisje of ze in m’n rug mocht zitten omdat ze niet alles kon zien en dan sta je daar met een onbekende in je rug aan de andere kant van de wereld naar het mooiste vuurwerk te kijken dat je ooit hebt gezien. Het meisje heette Angela en ze was al een tijdje op reis met enkele Nederlanders en één Belgische uit Antwerpen, gegevens werden uitgewisseld en tegen 3u besloot ik naar huis te vertrekken, Tine had er nog wel zin in maar wetende dat we al méér dan 12u bezig waren, was genoeg.

Vandaag was dus een rustige dag, een kater had ik – in tegenstelling tot iemand anders – niet, juist nog even gezwommen in het zwembad, beetje televisie gekeken en … telefoontjes gekregen van de kameraden uit België. Deed me deugd iedereen nog eens te horen, zij het al dan niet in een beschonken toestand, maar het was alvast grappig om te beseffen dat wanneer het hier 10u ’s ochtends was, jullie in België begonnen aan 2013 :)

Nu komt het erop aan om de rest van m’n reis in te plannen, van 8 tot 10 januari heb ik nog een retourticket Melbourne geboekt met Tine, als het een beetje meezit kunnen we ook daar nog even bijpraten met enkele mensen die ik eerder tijdens m’n reis heb ontmoet. Half januari ga ik dan m’n weg inzetten richting het noorden om Darwin nog gezien te hebben, allicht met de trein omdat ik daar nog steeds een ticket van heb dat geldig is tot eind januari.

Tegen dan zorg ik voor een nieuwe update, voor nu wens ik iedereen nogmaals een gelukkig en gezond 2013. Goede voornemens zijn er om ze waar te maken!

Tot de volgende!