Cairns … so we finally meet again!

Terug in Cairns na toch wel een bijzondere week! Nadat ik Wannes tegen het lijf was gelopen in Airlie Beach, kreeg hij twee aanbiedingen om mee te gaan op een zeiltocht, op één van die zeiltochten vergezelde ik hem. Dit was de tocht met kapitein John, prachtige ervaring die ik van m’n leven niet zal vergeten.

Het verhaal gaat verder in Bowen, na vanuit Airlie Beach 40 ‘nautical miles’ oftewel ongeveer 80 km te hebben afgelegd, hebben Wannes en ik eindelijk terug vaste grond onder onze voeten! Ons plan was om in Bowen één nacht te blijven en dan weer verder richting het noorden te reizen, jammer genoeg staat deze stad bekend om zijn seizoenarbeiders … dus geen slaapplaats, tenzij je direct voor enkele maanden blijft. Op naar plan B, rechtstreeks doorliften richting Townsville en ik moet zeggen, aparte ervaring zo met je duim omhoog staan langs de kant van de weg. Soms blazen de voorbijrazende vrachtwagens je bijna weg, andere keren claxonneren of lachen de mensen, maar het vaakst geven ze aan dat ze niet dezelfde richting uitgaan, vriendelijk!

Na ongeveer een uur liften hebben we prijs, Pete wilt ons wel even afgooien in Townsville, “hop in mate!”. Terwijl we verder kennismaken, komen we te weten dat hij in Cairns moet zijn, ongeveer 6u rijden, we maken dan ook gretig gebruik van deze mogelijkheid en besluiten deze vriendelijke mens te vergezellen de komende 550 km. Pete werkt als wegarbeider in en rond Bowen, twee weken lang doet hij daar zijn job waarna hij 4 dagen verlof heeft om tijd door te brengen met z’n gezin in Cairns, het woon- werkverkeer is hier duidelijk anders dan in België. Tijdens die autoritten van 6 à 7u staat Pete flink op scherp, scherp op de uitkijk naar ‘pussy and tities” en hij praat verschrikkelijk graag over stripclubs. Wannes verstond het niet goed en vroeg nogmaals wat hij bedoelde: “You know, pussy, stripclubs, watching girls get naked” Ahja!

Ingecheckt in ons hostel in Cairns en tijd voor een nachtje doorslapen. Cairns beviel ons wel, mij voor de tweede keer maar het was ongelooflijk gemakkelijk om terug ergens ‘bekend’ terecht te komen. We zitten eigenlijk ook in een zeer goed hostel, fijne mensen van allerlei verschillende landen en goed internet, belangrijk voor … Wales-België. Zaterdagochtend om 4u45 was Wannes de enthousiasteling onder ons, verdorie zeg. Ik stuur even een berichtje met een kameraad in België, zitten ze in cafetaria de Bemvoort de wedstrijd te kijken, toch een ander gevoel dan het mijne, gelukkig won België :) Handig was ook dat we net een groep Welshe meiden hadden leren kennen, direct prijs!

Na enkele dagen in het hostel had Wannes een host gevonden waar we konden couchsurfen, dus tijd voor afwisseling. ‘Hans from Cairns’ (uitspraak = Hèèns from Kèèns, op z’n plat Australisch dialect) kwam ons zondagavond oppikken. Hij had werkelijk het paradijs op aarde gevonden, een prachtig oud en vervallen resort midden in de jungle! Wannes en ik dus wel een benieuwd naar die plaats, komen we aan in een complex dat werkelijk leegstaat, met enkele vervallen kamers, geen ramen, verschillende hokjes stonden schuin op hun poten dankzij de tand des tijds … Achja, we maken er het beste van! Beetje bij beetje leren we Hans beter kennen, blijkt dat hij eigenlijk dacht dat Wannes en ik twee weken op een tapijtje zouden blijven slapen tussen de kakkerlakken om zijn resort te helpen opknappen, toch maar even een stokje voor gestoken. Die man natuurlijk niet blij, een beetje misnoegd ’s avonds naar huis vertrokken terwijl Wannes en ik in ‘huis’ mochten blijven. Om 6u ’s avonds is het al pikdonker in Australië en zeker in de jungle, tijd voor een kampvuurtje, hebben we direct al een deel van de zooi rond z’n huis opgeruimd!

Bij het slapengaan nog even een kakkerlak naar het hiernamaals geholpen, echt verschrikkelijk taaie beestjes, je duwt erop tot het kraakt en ze helemaal plat zijn, dan nog lopen ze op die pootjes vooruit … Daar lagen we dan, af en toe ook wel met de slappe lach, in dat krot, ik in mijn ferrarislaapzak en op m’n vettig matje dat ik allemaal had gekregen van Hèèns, samen met Wannes, tussen de kakkerlakken, spinnenwebben en weet ik veel wat nog allemaal J We hebben het overleefd! De dag erna vroeg opgestaan, nog even wat opgeruimd en rond 11u onze schup afgekuisd, trek je plan Hans, bedankt en tot nooit meer, hillbillie!

Nou goed, het was niet allemaal slecht natuurlijk, maar ik ben toch vrij content dat er achter mij een goed bed klaarstaat. Op deze manier leer je de gebruikelijke dingen in het leven weer wat meer appreciëren. Vanavond in het hostel op een stel Nederlanders gebotst, die afkomstig zijn uit Eindhoven, vrij dichtbij. Blijkt zelfs dat één van die jongens z’n grootouders in Achel wonen, langs het oude voetbalveld, echt raar! Afgelopen zomer heeft hij er zelfs verschillende weken gespendeerd … In vogelvlucht is dat ongeveer op 4km van mijn thuis, en nu zitten we hier aan de andere kant van de wereld in Cairns, pizza te eten en een biertje te drinken. Het is een kleine wereld :)